Wtorek, 19 Marca 2024  Imieniny: Bogdan, Józef
Vinaora Nivo SliderVinaora Nivo SliderVinaora Nivo SliderVinaora Nivo SliderVinaora Nivo SliderVinaora Nivo Slider
<< < październik 2011 > >>
Pn Wt Śr Cz Pt So N
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22
24 25 26 27 28 29 30
31            
Liczba odwiedzin
7082005

Sonda

Jak często odwiedzasz naszą stronę?

codziennie - 19.4%
co drugi dzień - 5.6%
raz w tygodniu - 25%
raz w miesiącu - 8.3%
raz w roku - 41.7%

Historia gminy

Kąkolewnica jest starą wsią królewską, położoną na pograniczu Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Należała do starostwa łukowskiego, dlatego też długo nie była parafią. Dzisiejsze granice gminy odpowiadają obszarowi starostwa.

Wielkie zmiany w wyglądzie wsi Kąkolewnica nastąpiły, kiedy dzierżawcą był Filip Nereusz Szaniawski. On to pobudował drewniany kościół. Przebudował centrum wsi. Chciał uczynić z Kąkolewnicy  miasto, bowiem wieś otrzymała prawa miejskie mocą decyzji Sejmu Wielkiego. Rozbiory przekreśliły ambitne plany starosty Szaniawskiego. Nastały lata niewoli.

Dawne starostwa kąkolewnickie, włącznie  po III rozbiorze do Austrii, przejął skarb austriacki. Po kampanii 1809 roku tereny te włączono do Księstwa Warszawskiego, a następnie po 1815 roku do Królestwa Polskiego. Departament siedlecki, do którego należała Kąkolewnica, zmieniono na województwo podlaskie, cyrkuły na obwody. Kąkolewnica należała do obwodu radzyńskiego. W roku 1837 nazwę obwodu zmieniono na powiat, a województwo podlaskie na gubernię podlaską. W roku 1844 gubernię podlaską złączono z gubernią lubelską. Po upadku Powstania Listopadowego starosta Jasiński obawiając się aresztowania za udział w walce przeciwko zaborcy opuścił Kąkolewnicę i udał się na emigrację. 15.X.1835 roku ukazem cara dobra zostały oddane jako majorat generałowi Teodorowi Paniutynowi. Jego rodzina władała Kąkolewnicą aż do roku 1915.

 

Mieszkańcy gminy Kąkolewnicy czynnie uczestniczyli w walce o niepodległą Ojczyznę. Walczyli w szeregach powstańców listopadowych (mogiły ich znajdują się w lasach turowskich na cmentarzu koło kaplicy Św. Antoniego). Walczyli też w Powstaniu Styczniowym.

 

W roku 1915 przez tereny gminy Kąkolewnica przemieszczają się oddziały I Brygady Legionów Józefa Piłsudskiego – on sam nocuje we dworze w Jurkach. Tegoż roku na terenie gminy zostaje stoczona bitwa pod Grabowcem. Polegli zostali pochowani na cmentarzu wojennym w Grabowcu.

 

Rok 1920 to kolejna data, która wpisała się w dzieje Kąkolewnicy. Jazda rotmistrza Jaworskiego stoczyła zwycięski bój z oddziałami bolszewickimi. Poległych pochowano na cmentarzu wojennym w Grabowcu.

 

W okresie międzywojennym wybudowano szkołę podstawową. W 1944 roku na terenie wsi mieścił się sztab II Armii Wojska Polskiego. Wówczas to na przełomie 1944 i 1945 doszło w pobliskim lesie „Baran” do masowych mordów żołnierzy AK.

 

Od 1975 roku w województwie bialskopodlaskim. Dzisiaj po reformie administracyjnej w powiecie radzyńskim – województwo lubelskie.

 

Dóbr Kultury wpisanych do rejestru Konwencji Haskiej na terenie gminy nie ma, natomiast występują jako zabytki:

  • Zespół kościoła parafialnego pw. Św. Filipa Nerii w Kąkolewnicy Wschodniej, ze świątynią zbudowaną w 1870 roku, kaplica z 1906 roku, bramą- dzwonnicą z II poł. XIX w.  I plebanią z tegoż okresu,
  • Sanktuarium leśne pw. Św. Antoniego w Turowie, składające się z drewnianej kaplicy z 1830 roku, kaplicy murowanej z 1908 roku oraz dwóch kapliczek z 1908 roku,
  • Kościół pw. Św. Antoniego w Turowie z 1937 roku,
  • Drewniany kościół pw. Św. Apostoła w Polskowoli z 1921 roku.